فصل چهارم: عیسی هنوز زنده است!

16/12/1990

اول قرنتیان ۱۴: ۲۴-۲۶

“اما اگر همه نبوت کنند و ناباور یا عوامی وارد شود، همه او را مجاب می‌سازند، و همه او را داوری می‌کنند؛ و این‌گونه اسرار دل او آشکار می‌شود و سجده خواهد کرد، خدا را پرستش می‌کند و اعلان می نماید که خدا واقعاً در میان شماست. پس ای برادران، هرگاه دور هم جمع شوید، هر یکی از شما مزموری دارد، تعلیمی دارد، زبانی دارد، وحیی دارد، و تفسیری دارد؛ بگذارید همه کارها برای تعالی انجام شود.”

اصول اجازه دادن به پادشاه برای اداره جلسه، صرف‌نظر از اندازه گردهمایی، چه دو نفره و چه دویست هزار نفره، یکسان است (اگرچه ممکن است هنگام رسیدن به آنجا چرخش‌های متفاوتی کشف کنیم)! همه “اصول” به دور این یک حقیقت می‌چرخند: قبر خالی است! عیسی زنده است. او سر کلیسای خود است! هللویا.

حالا این چه تغییری ایجاد می‌کند؟ تسلیم بدن به هدایت فعلی سرش چه معنایی دارد؟ پادشاه کلیسا چگونه در واقعیت در جلسات کلیسای خود حکمرانی می‌کند (نه صرفاً در تئوری فلسفی)؟ لحظه‌ای با من منطقی فکر کنید.

آیا این منطقی نیست که اگر عیسی هنوز زنده است، و سر کلیسا حضور دارد، هنگامی که “دو یا سه نفر در نام او گرد هم می‌آیند”۲۰ ، با ماست که بگذاریم عیسی جلسه را اداره کند؟ آیا می‌توانید تصور کنید پطرس، یعقوب، اندراس و دیگران در ردیف‌ها بنشینند و دو ساعت، یک یا دو روز در هفته “مطالعه” درباره عیسی کنند، در حالی که او در کنارشان بود؟ فکر می‌کنید آنها یک ماه قبل تصمیم گرفته بودند که هنگامی که با عیسی هستند چه کاری انجام دهند؟... یا فکر می‌کنید احتمالاً وقتی که با هم بودند، اجازه دادند عیسی دستور کار را تعیین کند؟ می‌دانید آنها صرفاً متعهد بودند که با او باشند و بگذارند او بادبان‌ها را تنظیم کند!

تصور کنید شما روز یکشنبه آینده در ساختمان کلیسایی هستید که به جای واقعیت با مراسمات عمل می‌کند. درست همانطور که جزوه سرود را پس از سرود افتتاحیه به جای خود برمی‌گردانید، صدای بوم آسای جبرئیل گچ را خرد می‌کند و این کلمات را می‌گوید:

“ما اکنون برنامه “منظم” را قطع می‌کنیم تا پیامی از شاه شاهان و خداوند خداوندان را به شما برسانیم...” :

عیسی اعلام کرد: “باور کنید، زمانی فرا می‌رسد که شما نه در این کوه و نه در اورشلیم، پدر را پرستش خواهید کرد [در زمان و مکان مشخصی].... اما زمانی فرا می‌رسد و اکنون فرا رسیده است که پرستندگان حقیقی، پدر را به روح و راستی پرستش خواهند کرد، زیرا آنها پرستندگانی هستند که پدر می‌جوید. خدا روح است و پرستندگانش باید در روح و حقیقت عبادت کنند.”

مسیحیت و عهد جدیدی که در کتاب مقدس می‌خوانیم، همیشه مورد نظر خداوند بوده که در بیان آن بی حد و حصر باشد!

اگر اجازه دهید جسارت کنم، خواهش می‌کنم که امشب و در روزهای آتی به شدت بر اهمیت و پیامدهای حقایق (اگر این‌ها واقعاً راه‌های مسیح یسوع هستند) که درباره‌ی آنها می‌خواهیم صحبت کنیم، دعا کنید. اگر واقعاً به حقیقت تشویق شده‌اید و نه نظریه و علمی، لطفاً آماده باشید که به تطبیق هر حقیقتی که احتمالاً بعد از این صحبت می‌شود، با زندگی شخصی خود و کلیسا خود بپردازید و حتی روزه بگیرید. این در مورد جایگزین غیررسمی و حقه‌ای به جای آیین (لطفاً!)۲۱ نیست، بلکه در مورد آزادی ایست که برای بودن خانواده در مسیح داریم. نیازی نیست که تحت تأثیر و محدوده‌ی محیط سفت و سخت و تنظیم‌شده‌ی مذهبی کاملاً بیگانه با کلیسایی که عیسی بنا نهاد - همان کلیسایی که در کتاب مقدس می‌خوانیم - باقی بمانیم. بسیاری از شما خوب می‌دانید که این خلأ واقعی زندگی می‌تواند برای ازدواج‌ها، نوجوانان و همه‌ی زندگی ما چقدر خطرناک باشد.

فقط به برخی از نگرش‌هایی که باید برای درک این موضوع فوق‌العاده (گرد هم آمدن با سر نادیده کلیسا و خالق کهکشان‌ها) پرورش دهیم، اشاره کنیم و همچنین چند ملاحظه عملی را که هنگام گردهم آمدن با او به وجود می‌آید، بحث کنیم.

هنگام بررسی ماهیت جلسات کلیسای او، باید وزن زیادی به نگاه اجمالی به جلسات کلیسای عهد جدید که در نامه اول پولس به خانواده‌اش در کورینث، اول قرنتیان١۴: ۲۴-۲۶ یافت می‌شود، بدهیم. این بخش از نامه او به برادران و خواهران در شهر قرنتس وصفی از جلسه‌ای در کلیسایی است که آنها بخشی از آن بودند. در گردهمایی آنها، حتی اگر کلیسا از بسیاری جهات ضعیف بود، یک ناباور همچنان می‌توانست سجده کند و فریاد بزند “خدا واقعاً در میان شماست!” چرا او سجده می‌کند؟ چون خدا واقعاً در میان آنها در گردهمایی قدیسین حضور داشت. این خود، به نظر می‌رسد عنصر کلیدی گمشده‌ای در کلیسای این نسل باشد.

در حالی که هیجان مذهبی و عاطفی در برخی از جلسات مذهبی ممکن است به طور موقت ظاهری شبیه به حضور خدا داشته باشد، “از ثمره‌اش آن را خواهید شناخت.” زندگی‌ها، خانواده‌ها، محل کارها و محله‌ها صرفاً با “ تجربه عبادت نشاط بخش” دائماً تغییر نمی‌کنند. حقایق زیر در مورد گردهمایی‌ها و صداقت در برابر خدا آن تاثیر را خواهند داشت. چرا؟ چون تغییر مبتنی بر این سخنان عیسی است: “شما حقیقت را خواهید شناخت و حقیقت شما را آزاد خواهد کرد.” (یوحنا ۸: ۳١-۳۲؛ رومیان ١۲: ١-۲)

امیدوارم بتوانم هنگام ادامه، منتقل کنم که ماهیت گردهمایی‌ها چه تأثیر عظیمی بر سرعت رشد معنوی در مردم خدا دارد. بودن کشیشان واقعی، و نه تماشاچی، امری بی‌اهمیت و اختیاری نیست!

برخی از آنچه می خواهم بگویم برای کسانی که جهت گیری آنها به سمت پذیرش نبوت برای عضویت در عهد جدید و کلیسای خدا است، معنادار خواهد بود. اما شاید برای کسانی که معتقدند این عنصر فقط مختص کلیسای قرن اول بوده، چندان معنی‌دار نباشد. در هر صورت، بیایید با هم بمانیم و اصول کتاب مقدس را کار کنیم.

قسمت ١ قرنتیان، فصل ١۴، که از فرو افتادن مرد غیر مسیحی در حضور خدا در جمع کلیسا یاد می کند، به نبوت نیز اشاره می کند. آیا نبوت عنصری است که باعث شد مرد ناباور سجده کند و فریاد بزند: “خدا به راستی در میان شماست؟” در واقع مسئله نبوت نیست. “نبوت” در برخی کلیساهای امروزی به دلیل اینکه این عنصر در چارچوب نظام اعتقادی آنها قرار دارد، اضافه می‌شود، و بنابراین آنها باید نبوت را در گردهمایی داشته باشند تا خدا را خشنود کنند. این استدلال در نگاه اول شاید درست به نظر برسد، اما این واقعیت که چیزی شاید از نظر کتاب مقدس امکان‌پذیر و ارزشمند باشد، لزوماً به این معنا نیست که خدا قرار است آن را به نوبت انجام دهد. اغلب اوقات نبوت امروزه تا حدودی برانگیخته یا اجباری است (اگرچه معمولاً بی‌شک، با صداقت یا فشار همسالان، نه جاه‌طلبی). حتی وقتی نبوت به نظر در لحظه تحسین‌برانگیز باشد، اغلب در نهایت در گذر زمان ثابت می‌شود که بی‌قدرت و غلط است. برای کسانی که صادقانه به حقیقت بیش از شهرت اهمیت می دهند، پیشگویی های عجیب و غریب باید عاشقانه تنها به عنوان تقلیدی از چیز واقعی افشا شود. “امپراتور لباس ندارد.” بدون چالش، شکست وعده های “پیامبرانه”، بیان نفسانی توسط انسانهای نفسانی، و فقدان ثمره با گذشت سال‌ها، همگی گواهی می‌دهند که امیال ما گاهی اوقات می‌توانند بر قوه تشخیص ما سایه بیندازند. بیایید صادقانه با آنچه امروز می شنویم برخورد کنیم (اما هرگز بدبینانه یا شکاکانه - ١تسالونیکیان ۵: ١۹‐۲۰). خدا می تواند در برابر تحقیق بایستد. اگر قلب ما نرم و قابل تعلیم باشد، او در زمان خود، چیز واقعی را به ما نشان خواهد داد.۲۲

بزرگترین مشکلی که در نسل‌های اخیر داشته‌ایم، واقعاً تا حد زیادی مربوط به نبوت نیست. مشکل اصلی این واقعیت است که خدا به طور ساده در اکثر فعالیت‌های مذهبی در این نسل چندان میان ما نبوده است. اگر خالق کیهان وارد اتاق شود، آیا قابل توجه خواهد بود؟ اینطور فکر میکنم ۲۳ . چطور؟ اطمینان داشته باشید: خدا حضور خود را آشکار خواهد کرد، و به هر روشی که مناسب بداند. او به هر شیوه‌ای که مناسب بداند، انگیزه‌ها و نیت‌های قلب انسان را آشکار خواهد کرد. عنصر ضروری‌ای که ما می‌خواهیم این است که او واقعاً در میان ما باشد.

١قرنتیان ۵: ۴

“هنگامی که شما در نام خداوند ما عیسی جمع می‌شوید و من در روح با شما هستم، و قدرت خداوند ما عیسی حاضر است....”

محیطی که در قسمت نقل شده در ١ قرنتیان ١۴ به آن اشاره شد، گردهمایی که در آن او واقعاً در میان ماست، در حال کار در کاهنان مؤمنانش، به این شکل است :

“وقتی شما جمع می‌شوید، هر یک از شما سرود یا سخنی آموزنده یا وحی دارد...”

اگرچه این نوع آزادی در گردهمایی‌ها دخالت خدا را در آنها تضمین نمی‌کند، اما این ماهیت گردهمایی‌های کلیساست که در کتاب مقدس ثبت و به آن پاسخ داده شده است. این آزادی در جلسات، که به ندرت به غیر از خود عیسی “رهبر” رسمی دارد ، جزء ضروری جامعه مومنان مطابق با قصد خدا است - کشیشان به جای تماشاچیان. نباید در برابر قالب غیریهودیان برای “نظم”: چند مرد انتخاب‌شده (یا استخدام‌شده) که برای “تماشاچیان” اجرا می‌کنند و آنها را در یک ساختار “همان زمان همیشگی، همان مکان همیشگی” برمی‌انگیزانند، تسلیم شویم.

واضح‌ترین تصویری که ما از جلسه کلیسای عهد جدید در کتاب مقدس داریم، این است که افرادی که با هر یک از اعضای بدن مسیح گرد هم می‌آیند و “به این فکر می‌کنند که چگونه” ۲۴ خانواده را مهمیز زنند. همه باید قدیسان خدا باشند – اجتماع قدیسان مومنی که سرودها، و کلمات آموزش و مکاشفه را می آورند.۲۵ باز هم، اعمال کلیسای عیسی، آنطور که خداوند راه او را مجاز دانسته است، شامل یک معلم استخدام شده کتاب مقدس، که پشت منبر یا حتی به‌طور غیررسمی جلو می ایستد، و به مخاطبانی “درس” می‌دهد که در حال تماشای زنجیره‌ای از رویدادهای مذهبی از پیش تنظیم‌شده، از پیش برنامه‌ریزی‌شده و طراحی‌شده هستند، نمی‌شد و نمی‌شود.۲۶ وقتی عیسی و افرادی که او را می‌شناختند، هرگز اینطور نبود. هرگز. با این حال این الگوی امروز در بیش از ۹۹۹ از ١۰۰۰ سازمان مذهبی وجود دارد. هیچ کس، چه محقق و چه غیر محقق، هرگز نوع محیط از پیش تنظیم شده امروزی ما را در هیچ کجای عهد جدید توصیف نکرده است. و آسیب‌های ما بابت استقرار در مذهب قسمت بندی شده غیرقابل اندازه گیری است.

به منظور توضیح ابلهانه بودن وضعیت ما به شکلی شوخ‌طبعانه، به جز یک بازسازی بسیار ضروری...

تصور کنید که این صحنه در قرن اول در یک غار اتفاق می‌افتد: یک تخته کوچک با عنوان “یکشنبه‌ی بازدیدکنندگان” در خارج از غار قرار گرفته است. جماعت به آرامی وارد می‌شوند، با بهترین لباس‌هایی آراسته، و جای همیشگی خود را روی سنگ‌هایی که با دقت در ردیف‌ها و ستون‌هایی روی زمین غار چیده شده‌اند، پیدا می‌کنند. راهنمایان در دسترس هستند تا بازدیدکنندگان را در یافتن سنگی مناسب با وضعیت مالی آن‌ها کمک کنند. با دو ترانه و یک دعا برنامه آغاز می‌گردد. مراسم‌گردان  به هدایت “عبادت‌کنندگان” از طریق توالی تعریف‌شده مؤلفه‌های معنوی “منظم” کمک می‌کند. (برخی غارها در نقاط مختلف بیشتر بیانگر احساسات هستند، اما در نهایت تقریباً یکسان به نظر می‌رسند). سخنران ساعت سخنرانی با دقت از پیش آماده شده را ایراد می‌کند. مقداری سرود یا “زمان همنشینی” رویدادهای روز را به پایان می‌رساند. پولس، پطرس یا هر کدام از بزرگان که حضور داشته باشند، خود را در دهانه غار مستقر می‌کنند تا پس از “مراسم” با اعضای کلیسا دست بدهند و هر نوع مشاوره‌ای را که اعضا درخواست کنند، ترتیب دهند.

آیا واقعاً اینطوری تصور می‌کنید؟ ما همه می‌دانیم که این اتفاق نیفتاد، و نباید حالا هم اتفاق بیفتد.

اگر برنامه‌های آماده و بسته‌بندی شده “مراسم‌ها” نباید باشد، پس گردهمایی‌های ما چگونه باید به نظر برسد؟ در کتاب اعمال رسولان، ما برخی از اصول مربوط به جلسات عهد جدید را مشاهده می‌کنیم. به عنوان مثال، در اعمال ۲۰، ما از قدرت خدا در ظاهر شدن مرگ و زنده شدن مجدد مرد جوانی به نام اوتیکوس یاد می‌کنیم. هنگامی که جلسه تا صبح طولانی شد و نیمه‌شب گذشت، نهایتاً اوتیکوس خوابید و از جای غیررسمی خود در کنار پنجره، سه طبقه به پایین افتاد، جان خود را از دست داد و دوباره زنده شد. چه شبی! ۲۷ این جلسه با یک مراسم کلامی طولانی که بعضی‌ها ممکن بود فکر کنند، آغاز نشد. پلوس با آنها در خانه‌ای گفتگو کرد. (دیالوگ داشت.)

در قرنتس، وقتی کسی به در اندازه مقام پولس حضور نداشت، امور به حالت خسته‌کننده‌ای متوقف نشدند. همچنین، آنها کسی را برای “جانشینی” به عنوان “مرد خدا” پیدا نکردند. همانطور که دیده‌ایم، خدا همیشه می‌خواست یک “ملت مقدس” از قدیسان داشته باشد (به خروج ۱۹: ۴-۶ نگاه کنید)، نه تنها چند لاوی برای ارائه خطبه‌ها، رهبری ترانه‌ها و تصمیم‌گیری باشند. در کلیسای عهد جدید، این امر بالاخره به وقوع پیوست. (ارمیا ۳١: ۳۱-۳۴ ؛ حزقیال ۳۶: ۲۴-۳۲؛ عبرانیان ۸: ۸-۱۳). و وقتی آنها با هم جمع می‌شدند، گویی همه‌شان اکنون کاهن شده بودند! و گویی خداوند عزیزشان هنوز زنده بود!

او هست.

مردمان نبوی

خدایا تو هستی پدر ما

به ما داده ای بهترین هایت را

اما چقدر برمی گردیم به سوی تو

آیا تحمل می کنیم آزمون آتش را ؟

نمی توانیم بچشیم روحت را

اگر فقط غذا دهیم جسم خود را

می آیند و می روند نسل ها

اما ثابت می ماند آن نیاز

می خواهیم ببینیم خانه ای داری

که هست شایسته ی نام شما

بگیر جرقه ی درونمان را

و به شعله ای تبدیل کن آن را

مردمان نبوی

مردمی که می شناسند تو را

مردمی که نشان می دهند تو را

به همه کسانی که ندارند تو را

مردمان نبوی

مردمی که راه رفتن با تو را

عشق ورزیند به یکدیگر را

آموخته اند قبل ها

مردمان نبوی

دیده ایم حکومت تاریکی را

و روی گرداندیم اغلب از آن

اما به گذشته اجازه نخواهیم داد

تعیین کند چگونگی زندگی امروزمان را!

ما را چون شیرهایی جسور دار

که گرسنه ی شکارند

از خنوخ تا ایلیا،

موسی تا ملاکی

همیشه داشته ای کسی را

که سر دهد فریاد حقیقت بر دروغ را

حال ملتی مقدس

باید برای پیشگویی بپا خیزند!

مردمان نبوی

می نمایند به مردان، عیسی هنوز زنده است

فاش می کنند انگیزه های آدمی را

پرده برمی دارند از نیازشان به عیسی!

مردمان نبوی

مردمانی که با پیشبرد پادشاهی ات

مرهم زخم ملتهاست

مردمان نبوی

احساس نسیم شکوه تو

شناخت یک "مرد" نه یک "داستان"!

آموختن شناخت شنل هایی

از شرم و تظاهر

زندگی برای هدایت مردم به خانه!

مردمان نبوی

ونزدیک تر می شویم هر چه بیشتر

شاهد نشانه هاییم هر چه واضح تر

و تعیین می کنیم مسیر آینده خود را

مردمان نبوی

چون ستارگان در جهان می درخشند

و به یکدیگر عشق می ورزند

مردمان نبوی

- تیموتی، مایک

----

•  Chapter 4: Jesus IS Still Alive!