فصل سوم: دردهای مجتهدانه رو به رشد
2023
اول پطرس ۲: ۴-۵
“همانطور که به سوی او ، آن سنگ زنده، می آیید که توسط مردم طرد شده، اما توسط خداوند برگزیده شده و برای او ارزشمند است، شما نیز مانند سنگ های زنده، در خانه ای برای روح ساخته می شوید تا یک کهانت مقدس باشید.”
مکاشفه ۱: ۵-۶
“به او که ما دوست میدارد و خطاهای ما را با خون خود نجات بخشیده است و ما را ملکوتیان و کاهنان ساخته، که به خداوند و پدر او خدمت کنیم جلال و قدرت تا ابد از آن او باد. آمین! “
اجازه بدهید نگرش هایی در مورد “کلیسا” و “جلسات” در پادشاهی خداوند ما، عیسی، را با شما به اشتراک بگذارم. دریافتهام که یکی از سختترین کارها برای مومنان این است که بفهمند چگونه تحت نظارت شخصی عیسی مسیح گرد هم آیند. چگونه میتوانیم دور او، معلم ارشد، گرد آییم، نه اینکه صرفاً در یک روز خاص هفته آیینهایی را برای او (عمدتاً به عنوان تماشاچی) انجام دهیم؟
همیشه در حرکت از “نقطه الف به نقطه ب” دردهای در حال رشدی وجود دارد.۱۹
از آنجایی که اکثر ما به روالهای مذهبی، حیلههای روحانی و یک سیستم کلیسایی/عوامی بیمبنا بزرگ شدیم، یاد گرفتن چگونه با یکدیگر تحت حاکمیت و تعلیمات عیسی گرد هم آییم، گاهی واقعاً سخت است! اگرچه ممکن است فکر کنید که من “موضوعی را مجدداً مورد بحث قرار میدهم”، اما این ناهنجاری محتمل موضوعی است که من نیاز دارم بارها و بارها در این مدت مورد بحث قرار دهم.
میخواهم به شما در اینجا به شیوهای عملی ارتباط برقرار کنم تا بدانید چگونه با مشکلاتی که پدیدار میشوند وقتی که از آیین به واقعیت پا میگذارید، دست و پنجه نرم کنید. این ریسکآمیز است! همانطور که در حین رشد، به صورت فردی و به صورت گروهی به عنوان یک کلیسا به تصویر مسیح نزدیک می شویم، برخی چالشهای دشوار پیش خواهند آمد که در یک نهاد هرگز مشکل نیست. یک مرد بیتجربه در حالی که در یک صندلی نشسته است، به نظر نمیآید که بیتجربه است... تا زمانی که بلند شود و سعی کند عمل کند. آنگاه بسیار آشکار میشود. در کلیسا نیز همینطور است. تا زمانی که همه چیز پیشزمینه برنامهریزی شده باشد تا اطمینان حاصل شود که “موفق” و “روحانی” است، هرگز متوجه نخواهیم شد چقدر واقعاً روحانی نیستیم! در نتیجه، با پیشزمینههای مصنوعی از این دنیا رفته و اعتقاد داریم که چیزی هستیم که واقعاً نیستیم.
“جلسات” در پادشاهی او باید زمانهایی باشند که خدا خودش به ما هنگام گردهمایی با او ملحق میشود، و هر شخص به عنوان یک قدیس، به عنوان ظرفی برای عشق و کلام او عمل میکند. هنگامی که برای به دست آوردن میراث حقیقی خود به عنوان “پادشاهی قدیسان” برمیخیزیم، به جای باقی ماندن به عنوان تماشاچی یا “عوام”، ناپایداریها و محدودیتهای خود را به شیوهای جدید درک خواهیم کرد! سپس میتوانیم مطابق خواست خدا رشد کنیم. با توجه به این، آرزوی قلبی من، و انگیزه این موضوع که الان در برابر شما مطرح شده است، آماده کردن شما برای این لحظات ناشیانه با چند تشویق عملی است. اجازه ندهید این لغزشهای اولیه شما را ناامید کند و وادارتان کند به محیط “امنتر” و راحتتر “بدون خطر” برگردید.
چرا اهمیت دارد؟ چرا نمیتوانیم ساده “چیزها را آنطور که هست رها کنیم” و همه چیزی را که خود را “مسیحی” مینامد تأیید کنیم؟ برای کمی تکرار ، محیطی که در آن مردان و زنان تا بیش از بیست سال چون نوزادان باقی میمانند و گناه پنهانی رواج دارد، در تضاد با اراده خداست. فکر میکنم این دلیل خوبی است تا برخی سوالات را مطرح کنیم و اگر عیسی را دوست داریم، برخی تغییرات را اعمال کنیم.
اه چقدر “دردهای رو به رشد” برای رفتن به جلو به سوی اهداف خدا برای زندگی و کلیسایتان ارزشمند است! در طول آنچه که ممکن است در مواردی سخت به نظر برسد، با من همراه باشید. واقعاً قصد ندارم آزاردهنده باشم! اجازه دهید چشم انداز کوچکی از آنچه در سوی دیگر است به شما نشان دهم و امیدوارم که خوشحال شوید که صبورانه با من همراه بودهاید!
ابتدا میخواهم به مسائل قلبی و عملی گردهماییهای کوچک خانواده خدا بپردازم، و بعداً در مورد گردهماییهای بزرگ (“روزانه در ملاء عام و از خانه به خانه”) و حتی گردهماییهای چندشهری صحبت خواهیم کرد.
"و فیض بسیار بر تمامشان بود" (اعمال رسولان ۴:۳۳)
ما از شما سپاسگزاریم، ای پدر ما،
برای کاری که انجام داده ای.
با این حال برای قلب ما روشن است
که تازه آغاز کرده ای
برای تغییر و شکل دادن به ما
و برای نوسازی ما
از فکر کارهایی که می توانی انجام دهی
هیجان زده هستیم ما.
زیرا فیض بر ماست بسیار؛
دیدنش واضح است بسیار
موهبت های تو ورای لیاقت ها،
با این حال هستند فراوان و رایگان.
مردمی را گرفتی
جدا و تنها
و ما را به هم بافتی
و از آن خود ساختی.
کامل نیستیم ما.
ادعایی هم نداریم ما
اما کمال را هدف میگیریم.
همینطور خواهیم بود تا انتها.
زیرا لطف تو به ما الهام می کند،
ما را به جرات می کشاند،
برای خدمت با سرسپردگی
فوق العاده کمیاب و دست نیافتنی.
و آینده چطور؟
به چه می توانیم امیدوار باشیم؟
به بسیار بیش از بقا
و توانایی مقابله.
ارتفاعاتی که اندازه خواهیم گرفت
و اعماقی که کاوش خواهیم کرد
از عشق پروردگارمان
که پوشانده شده در ردای عظمت.
زیرا خدمت می کنیم به خدایی
که لذت می برد. از شناخته شدن توسط آنهایی
که مایلند صاحب زندگیشان باشد
آیا ما خواهیم بود لایق این ها؟
اوه، البته که هرگز!
اما اعتماد خواهیم کرد، ما به الطاف شما.
و موفق خواهد شد روش های شما.
دورمان را خشم فراگرفته
جنگی که باید پیروز شد،
و با صلیب پسرت.
پیروز آن خواهیم شد.
پس فرماندهی کنید نیروهایتان را ،
عمیقاً بکاوید، درون خود را
در درون خود بگردید، به دنبال عیسی
ریشه کن کنید هر گناهی را
هر فکری که شما را از پروردگار
منحرف میکند به اسارت بکشید
کلاهخود، سپر را بردارید،
و آن شمشیر.
جلال اوست در انتظار ما.
هرگز تسلیم نشوید…
و با لطف او بر ما
اطمینان داریم به پیروزی ما.
- کوین
----
۱۹ یک بررسی ساده و صادقانه از دنیای مسیحی عمومی نشان میدهد که اکثر “جماعتها” عمدتاً از یک “گروه اصلی” اختصاصی تشکیل شدهاند، که با محیطی از کسانی که صرفاً یک یا سه “خدمت” انجام میدهند، احاطه شده است. گزارش شده است که اکثریت آنها گهگاه شام مفصلی نوش جان می کنند، زندگی نسبتاً غیر عابدانه، گناه منظم و اولویت های دنیوی دارند. روابط معمولا در بهترین حالت سطحی هستند. اکثر آنها را اگر به دستگاه دروغ سنج وصل کنیم، نمی توانند بگویند که هیچ رابطهی واقعی با عیسی دارند (غیر از رابطه نظری که در مورد آن خوانده اند). آنها نمی توانند با صداقت بگویند که “رودخانه هایی از آب زنده از درونشان جاری است”، یا اینکه هرگز واقعاً “قدرت های عصر آینده را چشیده اند”. آنها “آرامشی فراتر از فهم” یا “شادی غیرقابل وصف و پر از شکوه” ندارند. این همان “نقطهی اول” است که اکثراً از آن شروع میکنند ـ از دست دادن اصول اولیه تولد و زندگی در عهد جدید به عنوان فرزند خدا!
آرزوی خدا، همانطور که دیدیم، قومی است که با هم “شیطان را زیر پای خود له میکنند”، “بی وقفه عبادت میکنند”، در “رفاقت با او که ازلیست” زندگی میکنند و “همه چیز را مشترکاْ دارند”. (عبرانیان ۳: ١۲-١۴؛ اعمال رسولان ۲: ۳۶-۴۷؛ افسسیان ۵: ۱۸؛ اول پطرس ۱: ۸؛ اول یوحنا ١: ١-۸؛ یوحنا ۱۷: ۳، ۷: ۳۸؛ عبرانیان ۶: ۴-۵؛ رومیان ۱۶: ۲۰؛ افسسیان ۳: ۱۰؛ متی ۱۶: ۱۸؛ اول یوحنا ۲: ۱۴؛ یوحنا ۶: ۵۱؛ متی ۴:۴؛ اول یوحنا ۳: ۸، ۵: ۱۸؛ افسسیان ۶: ١۰-١۸، ۵: ۱۸؛ رومیان ۱۲: ۱۱؛ یوحنا ۱۴: ۳۰؛ یعقوب ۴: ۱۷؛ اول یوحنا ۳: ۳-١۰؛ متی ۶: ۳۳، ۱۳: ۴۴‐۴۶؛ لوقا ۱۴: ۳۳، ۹: ۵۷‐۶۲.)
باشد که خداوند، همراه با همکاری ما، سفر به سمت “نقطه B” را برای انبوه تسریع کند! به خاطر شهادت پسرش.